Zabawa w dobroczynność

Anglicy uwielbiają bawić się w dobroczynność.

Zacznijmy od mojego pubu – The Bell: na ladzie stoi puszka, którą postawiła fundacja zbierająca pieniądze na leczenie chorób serca. Co jakiś czas trafia tam reszta wydawana po zakupie tego, czy tamtego.

Przedwczoraj zatrzymało się w The Bell 120 osób z grupy Lord’s Taverners. Jechali z Manchesteru do Londynu. 4 dni. 480 km. Zbierali pieniądze na to, żeby dzieci z biednych rodzin i dzieci niepełnosprawne mogły uprawiać sport. Do tej pory zebrali £255 673.83 funciaków (wciąż zbierają)

Wychodzimy z pubu i idziemy 50 metrów do parku .
Przed parkiem zamiast budki z człowiekiem pobierającym opłatę parkingową, mamy puszki. Na parkingu informacja: Parking bezłatny. Sugerowana kwota darowizny 1 funt. Darowizna będzie wykorzystana na utrzymanie parku.

Korzystając z faktu, że moja Gazelka (patrz rowerek) jest na chodzie, wybrałam się wczoraj do Carlton a konkretnie do Emmaus Village, tuż za Carlton. To 30 minut drogi na Gazelce.
Pojechałam ponieważ powiedziano mi, że jest tam duży sklep z używanymi rzeczami. Mebelki, ubranka, wyposażenie kuchenne, słowem wszystko czego dusza zapragnie i to w bardzo korzystnych cenach. Dojechałam i co się okazuje: Emmaus to nie tylko sklep z używanymi rzeczami…to by było za proste jak na angielskie warunki. Sklep z używanymi rzeczami w tym kraju, to sklep pomagający jakiejś organizacji (ang. charity shop). Emmaus pomaga akurat bezdomnym*. W Emmaus Village mieszkają i pracują osoby, które kiedyś były bezdomne. Z ulotki dowiedziałam się, że mieszka tu 35 osób.

Rzeczywiście można tu kupić używane rzeczy różnej maści (jest kilka pomieszczeń sklepowych). Można też dobrze zjeść w mieszczącym się tu bistro i poczytać książki (potem ewentualnie kupić: 70p za sztukę) popijając kawkę i jedząc ciacho.

Myślałam żeby kupić super wielką serwantkę – antyk (cena: 100 funtów) biurko – antyk (cena: 40 funtów), maszynę do szycia – antyk (cena: 50 funtów) serwis do herbaty dla 6 osób (cena: 30 funtów), ale że Wizzair ma problem z serwantkami, maszynami i biurkami, ograniczyłam się do zakupu naszyjnika (cena: 1 funt) i kolczyków (cena: 50p).

Osobiście jestem wielkim fanem charity shops. To jak pieczenie 4 pieczeni przy jednym ogniu:
1. Oddajesz rzeczy, których nie potrzebujesz i masz luz w szafach
2. Kupujesz fajne, oryginalne rzeczy za bardzo małe pieniądze
3. Kupując rzeczy stare przyczyniasz się do ograniczenia produkcji rzeczy nowych (a przynajmniej taką masz nadzieję)
4. No i oczywiście pomagasz potrzebującym.

W Anglii i Irlandii (jakoś wspólnie policzyli) jest 9000 charity shops, z czego najwięcej ma Oxfam – 700 sklepów – mój ukochany sklep z książkami, gdzie ostatnio (będąc w Bedford) zakupiłam 5 książek (nie wiem co na to Wizzair…). Oxfam akurat pomaga w zwalczniu biedy na świecie ale istnieje cała lista organizacji zbierających na różne cele: dzieci, osoby starsze, osoby z różnymi chorobami, psy, konie…jaki cel komu bliższy.

Gdzie są Twoje najbliższe charity shops, można sprawdzić na stronie internetowej Charityretail

I tak w mojej okolicy: W Bedford – w mieście wielkości Jeleniej Góry, jest 13 charity shops a w Rushden – w miasteczku wielkości Łowicza, Grodziska Mazowieckiego, czy Krotoszyna, jest ich 8.

Oddawanie rzeczy do/kupowanie w charity shops, bieganie na rzecz tego czy tamtego, wystawianie puszek, to nie jedyne sposoby na fundrising. Anglicy są w tym zakresie bardzo kreatywni.

W Movembrze (od słowa November – listopad) faceci przez miesiąc nie golą wąsów. Wyglądają wszyscy cokolwiek śmiesznie ale właśnie śmiesznie ma być. Im dłuższy wąs i im głupsza twarz, tym taki facet dostanie więcej wpłat za swoje poświęcenie. Wszystko po to, by walczyć z rakiem prostaty.

Ludzie „poświęcają” się w różny sposób. W internecie można znaleźć wiele poradników, jak w kreatywny sposób zbierać pieniądze. Między innymi poleca się:

W pracy:
– Sponsorowana cisza. W otwartych pomieszczeniach każda jedna niegadająca osoba więcej to ulga dla uszu. Niech płacą za Twoje milczenie
– Rób ludziom przez tydzień kawę/herbatę i pobieraj za to symboliczną opłatę
– Poproś szefa, żeby dał jeden dzień wolnego. Nie Tobie ale komuś, kto wylosuje losik. Za losik pobieraj symboliczną opłatę.
– Jeśli siedzisz przez cały dzień w pracy, poproś kolegów, żeby sponsorowali fakt, że przez cały dzień w tej pracy stoisz

W domu
– Wyprowadzaj psa sąsiadom, umyj im okna, skoś trawnik. Oczywiście za symboliczną opłatą
– Poproś ludzi o małe pieniądze w zamian za to, że powiesz im komplement

Mój znajomy zbierał kiedyś pieniądze na jakiś szczytny, bardzo lokalny cel. Żeby się „poświęcić” i żeby było medialnie, on i jego znajomi zjedli śniadanie pod prysznicem. Były tosty i płatki. Żeby było weselej, ubrali się w marynarki, muchy i gacie. Przedsięwzięcie się podobało. Trafili nawet na pierwszą stronę lokalnej gazety.

Na zdjęciu kolega Darren i jego znajomi.

To wszystko to zabawa w dobroczynność ale jeśli jest skuteczna, to warto się w nią bawić. Nawet jeśli zbieramy pieniądze robiąc coś śmiesznego, to te pieniądze często pomagają w nieśmiesznych sytuacjach. Nie będzie bawić się w sponsorowaną ciszę matka dziecka, które umiera. Nie będzie urządzał śniadania pod prysznicem ten, który czeka na ratującą mu życie operację…

Jeśli możemy, pomagajmy! Zapraszam do odwiedzenia strony siepomaga

Przecież My Polacy też mamy wielkie serca! 🙂

*Emmaus to organizacja pomagająca bezdomnym ludziom założona w 1946 roku w Paryżu.